Boniowanie, jako sposób dekoracji elewacji, znane było już w czasach starożytnych, chociaż w późniejszych latach stopniowo straciło na popularności. Powróciło do łask dopiero w dobie renesansu, zdobiąc przede wszystkim pałace możnowładców. W XIX wieku stało się pożądane przy wykańczaniu elewacji mieszczańskich kamienic.
W zależności od inwencji twórczej, bonie mogą dzielić ścianę tylko na równoległe, poziome pasy, lub tworzyć układ wielu drobniejszych elementów, imitujących kamienne bloki czy płyciny. Bonie mogą być zlokalizowane zarówno na całej powierzchni budynku, jak i na niektórych jej fragmentach - zwłaszcza w strefie cokołowej lub całej pierwszej kondygnacji i na narożnikach
W zależności od szerokości i głębokości rowków, sposobu wyprofilowania ich krawędzi oraz wykończenia powierzchni (groszkowanie, polerowanie) można uzyskać ciekawe efekty, wykorzystujące zjawisko załamywania się światła i grę światłocieni. Tak czy inaczej, boniowanie dodaje budynkowi powagi i dostojeństwa, może więc być sposobem na uzyskanie ciekawej i niepowtarzalnej fasady.a